موزه ای با بزرگترین مجموعه نقاشی های گوستاو کلیمت در جهان، روز ولنتاین را با “اعلامیه دیجیتالی عشق” خود جشن می گیرد.
موزه Belvedere در وین با صندوق سرمایه گذاری artèQ برای راه اندازی یک توکن غیرقابل تعویض (NFT) با الهام از یکی از معروف ترین آثار گوستاو کلیمت، نقاش اتریشی به نام «بوسه» همکاری کرد.
یک کپی دیجیتالی از این تصویر اوایل قرن بیستم از یک جفت عاشق که در روز ولنتاین منتشر شد، به شبکه‌ای 100 در 100 از 10000 قطعه جداگانه تقسیم شد که به عنوان NFT ارائه می‌شد.
هزینه یک NFT، به مبلغ 1850 یورو برآورد شده است، همانطور که در وب سایت مجموعه ذکر شده است، که در 14 فوریه به 0.65 ETH تبدیل شد و ارزش اسمی کل نقاشی NFT 18.5 میلیون یورو یا 21 میلیون دلار بود. با این حال، در زمان انتشار، تنها 33.3 ETH یا 103900 دلار دریافت شده بود و بیش از 80 درصد از مجموعه فروخته نشده باقی مانده بود.
استقبال نسبتاً کم از مجموعه NFT “یک اعلامیه دیجیتالی عشق” Belvedere می تواند نشان دهد که هر قطعه قیمت بسیار بالایی دارد یا اینکه خریداران NFT در این مرحله از تکامل بازار کمتر به هنر سنتی علاقه مند هستند.
این نقاشی از سال 1908 در Belvedere نگهداری می‌شود، زمانی که به قیمت 25000 کرون، معادل 240،000 دلار امروزی خریداری شد.
گواهینامه های صادر شده NFT بخش دیجیتالی نقاشی خریداری شده را نشان می دهد و اگر به یکی از عزیزان هدیه داده شود، یک تقدیم فردی نیز شامل می شود.
قبل از سقوط، ولفگانگ برگمان، مدیر عامل Belvedere، در بیانیه ای گفت:
“تعداد بسیار کم سهام برای بازار جهانی و این واقعیت که هر قطعه منحصر به فرد است، چیزی است که این توکن ها را بسیار ارزشمند می کند.”
نان دکینگ، مدیر عامل و بنیانگذار Artory Inc.، ثبت آثار هنری و کلکسیونی ایمن با بلاکچین، گفت که ابتکاراتی مانند این «به ما امکان می‌دهد که به طور کامل در مورد حمایت هنری تجدید نظر کنیم» که او افزود، «موزه‌ها را قادر می‌سازد تا با منافع جامعه بزرگ‌تر خود درگیر شوند، نه اینکه به تعداد کمی از اهداکنندگان محدود شوند».
در واقع، نشانه‌سازی آثار هنری فیزیکی تنها راهی است که موزه‌ها می‌توانند با جامعه موجود خود تعامل داشته باشند و از موارد جدید بهره ببرند. موزه دولتی هرمیتاژ در روسیه اخیراً از بازتولید دیجیتال فراتر رفته و نمایشگاهی کاملا دیجیتالی را در قالب بازسازی موزه به سبک متاورس راه اندازی کرده است.
دکینگ (Dekking) افزود که توکن‌سازی هنر «در نهایت بازار هنر را قادر می‌سازد تا به جامعه وسیع‌تری از هنردوستان دسترسی پیدا کند» و در عین حال به‌طور بالقوه پرداخت حق‌الامتیاز به موزه را نیز فراهم می‌کند.
